Imię: Stanisław

Wiek: 60

Płeć: Mężczyzna

Mieszka: Koszalin | Polska

Na buziaku szukam: Kobiet

Stan cywilny: Kawaler

Wykształcenie: Średnie

Zawód: Inny

Stosunek do alkoholu: Lubię tylko okazjonalnie

Dzieci: Nie mam

Chcę mieć dzieci: Tak

Budowa ciała: Normalna

Kolor włosów: Brak włosów

Kolor oczu: Niebieskie

Wzrost: 170 cm

Szukam: Przyjaźni, Miłości, Kobiet

O mnie: Opanowanie i umiejętność radzenia sobie w trudnych sytuacjach - to mój rys szczególny. Jestem spokojnym i zrównoważonym człowiekiem, którego trudno wyprowadzić z równowagi. Bardzo rzadko się złoszczę, a nieprzyjemne sytuacje wolę rozwiązywać spokojnie. Jestem też dobrym słuchaczem i skutecznym rozjemcą w spornych sprawach było mi to bardzo przydatne w mojej byłej profesji policjanta. Myślę, też, że jestem optymistą, bo staram się zawsze skupić na jaśniejszych stronach życia, gdyż zamartwianie się nie prowadzi do niczego dobrego. Lubię przebywać z ludźmi o podobnym usposobieniu. Czas wolny zajmuje mi ulubione zajęcie  majsterkowanie (w domu i na działce), oraz spotkania z przyjaciółmi, dobry film. Lubię zajmować się fotografią cyfrową, zaglądać do Internetu, wieczorem przeczytać dobrą książkę nad którą można się wzruszyć ale również uśmiechnąć, rekreacyjnie jeździć rowerem, czasem wyjeżdżać w góry. Jest mi przyjemnie iść z drugą osobą na dobry film do kina, spacerować brzegiem morza czy udać się na spacer w nie znane miejsca. Lubię prace ogrodnicze na działce przy moim domku rodzinnym, sporządzić dobry posiłek czy ciasto którą to pasję odkryłem nie dawno. U siebie jak i u innych cenię szczerość, uczciwość, bezpośredniość jak i pracowitość. Niestety jak każdy nie jestem pozbawiony wad. Po ośmiu latach wróciłem do zgubnego nałogu palenia tytoniu ale robię wszystko aby z tym skończyć na razie przeszedłem na epapierosy. Rolę kobiety rozumiem jako - dobra żona i matka dla której najważniejsza jest rodzina. Mężczyzna natomiast to ktoś kto przez swoją pracę zapewnia byt rodzinie i w każdej sytuacji wspiera żonę. Chciałbym wraz z moją przyszłą żoną dzielić wszystko, co rzeka życia przyniesie być dla niej skałą i opoką. Patrzeć w jednym kierunku i zmierzać tam wspólnym wysiłkiem... Czasem pozwalamy Drugiej Połowie przejść obok, nie akceptując jej lub nie dostrzegając. Wtedy musimy czekać następne wcielenie, żeby się z nią ponownie odnaleźć. I przez własny egoizm skazujemy na najgorszą torturę, jaką wymyślił rodzaj ludzki: na samotność